Hiermee is een eind gekomen aan een week van een goed georganiseerd en plezierig toernooi; het ééndaagse senioren+ toernooi is afgelopen vrijdag al tot een goed eind gebracht (zie hier de winnaars van dat senioren+ toernooi). Daarvoor rest alleen maar grote dank aan: Ronald, Sarah, Pépé, Namik, Cok, Pauline, Roxanne, Elwin, die ook dit jaar, hoewel van buiten, de open toernooi commissie ondersteunde, de barcommissie en de vrijwilligers van de bar- en schoonmaakdiensten, en het regelen daarvan, de vrijwilligers die maandag-, dinsdag-, woensdag-, donderdag- en vrijdagavond hebben gekookt, de mannen die ervoor gezorgd hebben dat de banen er de hele week netjes bijlagen, de leden van de barcommissie, slijterij De Klaver voor een wijnproeverij op woensdagavond, Bas die er de hele tijd voor gezorgd heeft dat deze stukjes in ZTCApp en op de ZTPC site kwamen (en wiens moeder zeer verheugd met de zege van zoonlief het tennispark huiswaarts is gekeerd), en, tenslotte, de leden van de feestcommissie die ervoor hebben gezorgd dat het park er een beetje fleurig en appetijtelijk bijlag in de kleuren van de vereniging (en Oekraïne). Alle betrokkenen – ook degenen die ik in de haast ben vergeten - dank voor deze collectieve inspanning. Inclusief de ijsjes die begin van de middag gratis en voor niks waren te verkrijgen dankzij de inspanningen van Ronald en Pépé. 

Het was weer een fraai gesternte waaronder deze laatste toernooi dag zich voltrok. Een geïnteresseerd publiek in rijen voor de kantine of, ver weg, bijna alsof ze er niet bij hoorden, langs baan 4. Het was van dat typisch Hollandse weer, met wolken aan een lichtblauw firmament, die elkaar soms schichtig achterna joegen, voorzichtig voortgeblazen door een mild windje uit het Zuiden. Soms waren die pluizige, wattige wolken wit, soms hadden ze lichtgrijze tint, dan weer een randje met een donkere tint van grijs, of een zweem van grijsblauw die het ergste deed vrezen – maar nee, het bleef droog – en het wolkenspel deed de toeschouwers denken aan schilders van weleer die die wolkenpartijen zo vaardig wisten te vatten in hun landschappen. Neem Ruisdeal, Jan van Goyen, neem Gerrit Willem Dijsselhof en Hendrik Willem Mesdag of de moderne luchten en luchtlandschappen van Carel Willink en Sebastiaan Spit. (Koop een museumjaarkaart en stap het Rijksmuseum eens in, Booymans van Beuningen, het Frans Hals museum of Panorama Mesdag eens binnen op een herfstige dag.) 

Het is weer voorbij. Het is mooi geweest. U zult de komende maanden goddank verstoken blijven van dit soort geprevel op de vierkante millimeter, over zaken die werkelijk helemaal niks, maar dan ook helemaal niks met tennis te maken hebben.

Het ga u wel!