Zaterdag 5 september

Het was een lange dag, de zaterdag voor de ontknopingen van het ZTC Open 2020. Er stonden maar liefst 18 wedstrijden gepland, waarvan er één niet door kon gaan. Dit betekende een walkover én vrije doortocht naar de finale (HD7) voor het duo Job van Agtmael en Pascal van Veen.

De eerste wedstrijden waren ’s morgens om negen uur en de laatste ’s avonds om zeven uur. Lange dagen dus voor met name leden van de wedstrijdcommissie. Deze commissie bestaat dit jaar uit Pauline van der Kolk, Rita van de Poel, Paul de Nooijer, Wouter Waaijers en Elwin de Putter. Wouter komt uit Oegstgeest en Elwin uit Leiden en zij hebben veel ervaring in dit werk, het zijn echte routiniers.

Elwin is de enige van dit gezelschap die op de afsluitende finaledag ook de baan op mag: hij staat dan met Robert-Jan Brink in de HD5/6 tegenover ZTC’ers Jorrit Smit en Rik Kroon. Kan spannend worden. Elwin was zaterdag jl. echt vermoeid van de inspanningen eerder deze week. Hij was achter de PC van de wedstrijdcommissie van vermoeidheid ingedut.

Energie sparen

Een tenniskenner sprak dat nadrukkelijk tegen. De werkelijkheid was dat Elwin mentaal en fysiek al bezig was met de nadere finale: hij benutte elk uurtje rust dat hij pakken kon. Toen zaterdagavond de laatste partij wat uitliep, was hij weer even zogenaamd ‘weggezakt’. De deskundige ging verder: ,,Dat is allemaal toneel. Het is een kwestie van energie sparen. Elk uurtje extra rust help. Bij hem kan he morgen eigenlijk niet meer misgaan”.

Er was veel lof voor de organisatie van het toernooi, maar langs de baan was wel één kritiekpuntje gehoord. Er zouden meer ZTC’ers aan dit toernooi willen meedoen, als vooraf bekend is dat ze in pouleverband kunnen spelen. In een afvalsysteem ben je na een verliespartij uitgeschakeld. In een poule speel je minstens drie of meer wedstrijden. Dat is veel aantrekkelijker en veel leuker en je speelt eerder tegen tegenstanders van ongeveer dezelfde speelsterkte. Misschien ‘een boodschap’ om in het achterhoofd te houden bij de voorbereiding van het ZTC Open 2021.

Spektakel

Terug naar de afsluiting van het open toernooi. Geplaatst voor de finales – en woonachtig in Zoeterwoude - zijn de dames Loes Looijen (óók ZTC), Liesbeth van Swieten en Ingeborg Fijn, die tegenwoordig bij De Munnik speelt. Loes moet zelfs in twee finales aantreden (GD7 en DD7). Het wordt zondag ongetwijfeld een spektakel. De weersvoorspelling is goed, dus niets kan liefhebbers weerhouden om even een kijkje te nemen bij ZTC. 

 

Vrijdag 4 september: Vijftig Plusser voelden zich even heuse profspelers

De 26 deelnemers aan het 50+toernooi mochten vrijdag jl. even ruiken aan de status van heuse profspelers. Ze hoefden alleen maar hun wedstrijden te spelen. Als ze na afloop het clubhuis naderden, konden ze direct plaatsnemen op het terras waar hen een drankje werd aangereikt. Inderdaad, ze werden in de watten gelegd. Want aansluitend werd op dezelfde plek geserveerd een licht verteerbare en voedzame lunch, die bestond uit kleine, heerlijke broodjes. Koffie, thee en ga zomaar door. Zodra het middagmaal enigszins was gezakt, konden de dames en heren supersterren weer de baan op. Wat kan het tennisleven toch mooi zijn, aldus een wat oudere deelnemers, die deze op-en-top verzorging nog nooit eerder meemaakte. Is corona nog ergens goed voor. Want de ruimtes ergens te gaan staan of in en uit om te lopen, waren duidelijk afgebakend. De dames Ria van Velzen en Antoinette van den Bosch hadden - wat de verzorging van de innerlijke mens betreft - hun zaakjes goed voor elkaar. Met hulp van barkrachten Corine en Maaike, die ook ervaarden dat de tennishelden van deze 50+dag het reuze naar hun zin hadden.

Vier maal drie kwartier

Het toernooi dat om half tien begon, zat er om twee uur op. Alle dames en heren deelnemers hadden toen maar liefst drie of zelfs vier wedstrijden van drie kwartier gespeeld. Drie uur op de baan vonden de meesten dan ook genoeg, bleek tijdens de prijsuitreiking. De winnaars kregen een kaasje en een Weiportje. Aan het eind van de rit werd het hele gezelschap ook nog eens getrakteerd op een feestelijk glaasje prosecco. Een bijzonder verhaal gaat snel rond: volgend jaar zal het aantal inschrijvingen voor het ZTC 50+toernooi vermoedelijk snel de honderd overschrijden.

Stompwijk-Zoeterwoude

Gebeurde er later op de dag en ‘s avonds nog wat? Jazeker, er werden nog negen ‘officiële’ wedstrijden gespeeld. Er stond zelfs een heuse kraker Stompwijk-Zoeterwoude op het schema. Lennart Luiten en Danny Turkenburg namen het op tegen Jeffrey van der Poel en Robert van Bohemen. Jeffrey speelt deze week 39 partijen..... Normaal gesproken trekken Stompwijkers in dit soort confrontaties aan het langste eind, maar dit keer niet (6-2, 6-2). Luiten verklaarde na afloop nuchter: ,,Ach, we zijn hier te gast. Dan neem je in zo’n clubtoernooi wat gas terug. Plaatselijke tennissers gun je dan wat extra ruimte om een halve of hele finale te halen. Maar dat doen we maar één keer. Volgend jaar wordt alles anders.”

 

Donderdag 3 september: Na wolkbreuk een trendbreuk, en ...heerlijke boerenkaas

Het was een bijna aandoenlijk schouwspel, donderdagavond laat. Het ging niet zachter maar steeds harder regenen. Op baan 1 werd gewoon doorgespeeld. Een trendbreuk met alle voorgaande jaren, want voorheen zat iedereen na een wolkbreuk gewoon  binnen. De nieuwe banen kunnen dit gewoon hebben! Nou zo gewoon is het niet. Het is heerlijk om er op te spelen, iedereen is daar opvallend positief over.

Net zo opvallend op dezelfde baan: Jeffrey van der Poel en Nora Sanders deden alsof het níet regende. Ze gingen ook ‘gewoon’ recht op het doel af: winst tegen Ted Engel en Petra de Boer (6-2, 6-4). Zeiknat, maar voldaan. Dat laatste gold zeker ook voor het winnende Haagse duo Chien Tan en Enyu Liang, die het opnamen tegen Roy Bakker en Renée Gordijn. Na een echte hangpartij werd het 6-1, 4-6 en 6-4.

Snoeppot

Tan en Liang waren vorig jaar te laat voor een plaatselijk toernooi en zochten toen iets in de buurt. Dat werd ZTC, ze waren ze nog nooit geweest. En nu komt het, heel Zoeterwoude goed opgelet: ,,De mensen hier waren erg aardig, het was allemaal heel gemoedelijk”, zegt Tan. Zo, die kunnen wij als ZTC’ers in onze zak steken. Toch noemt Tan – met een glimlach –  één minpuntje: hij mist de snoeppot op de tafel bij de wedstrijdleiding. Hij werpt zich gelijk maar op als ‘coronadeskundige’: ,,Doe er desnoods verpakte snoepjes in. Dan kan het wel.” Een ding is helder: dit duo doet voortaan mee aan de ZTC Open.

Nou vooruit, er nog één deelnemer die  eruit sprong: Ronald van Poel, een kleine man, maar een grote naam in de ZTC-tenniswereld. Hij nam het in de HD 5/6 met Harold Beuvink op tegen Jonne Stijger en Ferde Bonnet. Na afloop maakten de iets onderuitgezakte houding en het gezicht van ‘blieb’ direct duidelijk: niet goed afgelopen (1-6, 4-6). Maar zijn geinporum en immer vriendelijke uitstraling zijn natuurlijk per saldo veel belangrijker.

Buitengewoon goed te spreken was ook Els van der Hoeven, die al sinds jaar en dag onder meer de barlijsten maakt. Corona zette het door haar gemaakte dienstrooster op z’n kop. Bardiensten vervielen, tijden veranderden en ook de schoonmaakdiensten vergden een andere indeling. Maar het loopt allemaal gesmeerd. Trots toont ze de bardienst voor week 36 van het jaar 2021(!) Inderdaad, ZTC Open 2021. Veel leden hebben nú al een bardienst ingevuld. Kortom, dit toernooi is ook achter de bar zeer gewild.            

What’s in a name

Een blik op deelnemerslijst deed trouwens de wenkbrauwen wat fronsen. Zo spelen mee ene Lisette Sundermeijer, maar ook Lisette Meijer. What’s in a name, die twee verschillen niet veel. En wat te denken van de beroepenlijst Smit , Bakker en Boer. Ze zijn het niet, maar ze zijn er wél en doen mee. En we hopen dat ze komend jaar wéér van de partij zijn.

Tot slot de smeerploeg, die door corona letterlijk minder op het bordje heeft liggen dan bij voorgaande edities. Dus helaas geen heerlijke en sfeervolle maaltijden in het clubhuis. Al smeren de heren wel, denk aan broodjes gezond, kaas, ham, kroket, frikandel. En natuurlijk gaat de smeerploeg voortdurend rond met kleine hartigheden, die deelnemers en bezoekers net even dat verrassende gevoel geven (‘Zo hé, da’s lekkere kaas’). Klopt, er gaat niets boven echte Zoeterwoudse boerenkaas! 

 

Woensdag 2 september: Een zonovergoten, heerlijke tennisdag 

Op een tennistoernooi loopt het soms, zoals het móet lopen. Goed geluimde deelnemers, spannende wedstrijden en heel wat publiek (zelfs langs baan 4!). En bovenal: heerlijk zonnig najaarsweer. Woensdag was dus zo’n dag, dat alles klopte. Het was indrukwekkend en feestelijk om te zien hoe zestien deelnemers op vier (nieuwe) banen streden om de winst.

Op baan 1 gaven de duo’s Pieter Braams/Emma de Wit en Patty de Man/Wouter Waaijers elkaar in een partij GD 5 aanvankelijk weinig toe. Na 3-6 en 6-3 lag de wedstrijd weer open. Maar het verzet Patty en Wouter was toen gebroken. In de derde set werd het 6-1, zodat Wouter zich weer helemaal op de wedstrijdleiding kan concentreren. Patty deed die klus voorheen ook, sterker, ze heeft dat járen achtereen gedaan. In zo’n commissie is misschien best leuk, maar een wedstrijdje is toch een stuk leuker.

Corona-regels

Iedereen die eerder deze week als deelnemers en bezoeker bij het ZTC-park bezocht, kreeg ermee te maken: Corona-regels. Desinfecteren en registreren door middel van een vragenlijst op de telefoon. En tja, die anderhalve meter moet je continu in het achterhoofd houden. Maar ja, als je even met iemand aan tafel zit of op het terras met iemand staat te kletsen, kan niet iedereen zijn innerlijke Grapperhaus onderdrukken. . 

De kans dat je iemand besmet en wellicht ook anderen besmet, is klein. Buitengewoon klein zelfs, maar organisatoren - ook die van het ZTC-toernooi – willen hoe dan ook voorkomen dat het wel gebeurt. Daarom het verzoek aan iedereen die het park betreedt om de regeltjes in acht te nemen en de aanwijzingen op te volgen.

Negatief, gunstig dus

Want Covid-19 kan zo maar de kop opsteken. Zo had een van de deelnemers zich voor de zekerheid laten testen en gelukkig was de uitslag, naar later bleek, negatief. Gunstig dus. En dat was vooral prettig voor de betrokkene, maar ook voor degenen met wie en tegen wie ze moest spelen want ze had keurig gemeld dat ze tot de uitslag van de test niet mee kon doen. Ook fijn voor het normale verloop van het toernooi. Uiteindelijk moest slechts één partij worden verzet naar vrijdag en dat paste allemaal precies.

 Het ZTC Open-toernooi is nu bijna halfweg, ruim veertig procent van de wedstrijden is gespeeld. En alle resterende partijen staan gepland. Morgen wordt een heel andere dag, er wordt veel regen voorspeld. Kijken hoe de banen het dan houden....en ook de deelnemers zelf!

 

Dinsdag 1 september: Over sprookjes en een echte Canadese gans  

Er zijn tennispartijen die twee uur of langer duren, de zogenoemde hangpartijen. Aan beide zijden van het net weet men dan niet van opgeven. Meestal met teveel hoge ballen, lange slagenwisselingen en de gezamenlijke lijfspreuk ‘doorgaan tot het gaatje’. Daartegenover staan partijen die héél snel zijn afgelopen. Dat is vaak niet zo leuk voor zowel de ene kant van het net als de andere. De ene hoeft zich amper in te spannen om punt op punt te maken, de andere is al blij dat een paar ballen kunnen worden ‘teruggebracht’.  Bij twee partijen, die dinsdagavond om 20.30 uur begonnen, was dit beeld herkenbaar: 6-0, 6-0 en 6-1, 6-1. Maar van verliezen word je beter. De verliezers van vandaag acteren straks in 2026 (wellicht al in 2024!) vrijwel zeker op een veel hoger niveau. Het kan zo maar zijn dat ze tegen die tijd iedereen van de baan slaan. ,,Weet je nog toen we bij ZTC in 2020 door het stof gingen. Dat is toen niet voor niets gebeurd, anders hadden we dit toernooi nooit gewonnen”, zal iemand tegen die tijd onder een biertje kunnen opmerken. De moraal van dit verhaal: je moet eerst verliezen om te leren winnen.

Het deelnemersveld van de ZTC Open 2020 is divers. Alhoewel, het lokaal en regionale karakter blijft uit het aantal deelnemenede ZTC’ers: 50 om precies te zijn. Verder doen 9 leden van TV Meerburg mee en 18 vanuit Hazerswoude. Op enig moment stonden vandaag in één wedstrijd vier heren op de baan uit vier woonkernen c.q. buurtschappen. Inderdaad, het zijn en blijven toch allemaal tennisvrienden.

Moeder de Gans

Een van de tennispartijen op baan drie was zeker boeiend, maar voor een van de toeschouwers toch saai. ,,Ik denk dat ik maar naar huis ga en een sprookje ga lezen van Moeder de Gans.” Ze (ja, het was een ze!) zei het zachtjes, maar net hoorbaar. En toen ineens gebeurde het: BOEM. Vlak naast haar vloog een gans uit het niets tegen de glazen wand van het clubgebouw. De Canadese gans was lichtelijk verdoofd, maar gelukkig niet gewond.

Verwondering en verbazing mengden zich bij de terrasbezoekers. ,,Het is niet de eerste keer dat dit bij ZTC gebeurt”, wist iemand met zekerheid te melden. ,,Het is een Canadese gans, die zijn taai”, zie weer een ander die deed alsof hij er verstand van had. ,,Gewoon laten zitten, die vindt zijn weg wel weer naar de natuur”,  was een opmerking die de rust op het terras terugbracht.

En de iets onverschillige bezoekster die thuis wilde gaan lezen, ze was zich van geen kwaad bewust. Stiekem piepte ze ertussen. Ze was al weg, voordat iemand het door had.

 

Maandag 31 augustus: Over die ene bal die het verschil maakt...

Het draait altijd om die ene bal. Die ene bal die de doorslag geeft, die nét het verschil maakt. Als die net ín valt, dan..... Ongetwijfeld hebben Job van der Poel en Patrick Onderwater na afloop van hun partij, maandagavond, zoiets gedacht. Of misschien wel hardop gezegd.

Want het verschil was bepaald niet groot en even, heel even maar, dachten ze dat ze het duel tegen Michel Groenveld en Jeroen de Jong naar zich toe konden trekken. Maar in de derde set ging het op het beslissende moment toch mis. Dus stond het duo ‘Poel-water’ met lege handen. Jammer, maar ze komen waarschijnlijk wel over deze teleurstelling heen.

Het was niet echt druk op het ZTC-tennispark. Naast de spelers en speelsters, die op de banen in de weer waren geweest, zou de belangstelling van derden in en om het clubgebouw beter kunnen. Een beetje dubbel natuurlijk want ivm Corona willen we natuurlijk ook weer niet dat het al te druk wordt. Daar tegenover een leger van medewerkers: achter en voor de bar (2), wedstrijdleiding (3) en de smeerploeg (1) die alles in goede banen moet leiden. Fluitje van een cent natuurlijk.

Vader-en-kind

Dé tip voor het Dagjournaal kwam van de toernooicommissie. Op een en dezelfde dag waren maar liefst drie vader-en-kind-koppels in het strijdperk getreden. René en Jitske Goossen, Rob en Kelly de Jong en Ton en Etienne Bastein. De eerste twee zijn in ZTC-kring bekend, de laatste niet. Grappige parallel: de eerste twee wonnen hun partij niet, de laatste wél. Als je bij Amstelpark tennist en helemaal naar het plattelandse Zoeterwoude afreist voor een dubbel-partijtje....tja, dan móet je ’m natuurlijk wel winnen. Jitske bleef na afloop maar sip kijken, maar ze beloofde dat ‘het over zou zijn’ zodra ze thuis is. Kijk, dat is de ware spirit.

Opvallend was de ook de rust, zeg maar stilte in het clubhuis. Geen muziek omdat er geen installatie is. Alhoewel, er is wel een installatie. Maar de draadjes en gaatjes van de diverse telefoons pasten daar niet op. En dus bleef het stil. Links en rechts wat gespeelde ergernis. ,,Dat is toch een klus van de barcommissie, die is daar toch verantwoordelijk voor?” Een ander bemoeide zich er nu ook mee. ,,Sjaak Paardenkoper is toch baas van de commissie? Bel ’m op en zeg dat hij onmiddellijk hierheen moet komen.” Er werd wat gegniffeld en gelachen, maar natuurlijk niet gebeld. 

Twee grote toernooien

Stil was het ook in die gigantisch grote tennisarena bij de US-Open in New York. Wel toevallig, twee grote tennistoernooien die tegelijkertijd worden gehouden. De TV in het clubhuis staat aan. Alexander Zverev had zich zojuist ontdaan van Kevin Anderson en dat was op zich niks bijzonders. Dat gold wel voor z’n toespraak, want die hield hij voor lege tribunes. Vreemde gewaarwording. Benieuwd hoe dat straks gaat bij de ontknoping van de ZTC-Open.

Tot slot het illustere duo achter de bar, Marko en Herman die zich ginnegappend door hun bardienst ‘werken’.  Nee, de omzet van deze avond zal waarschijnlijk geen klapper worden, dat voelden beide heren goed aan. Alhoewel, er was op deze avond toch maar mooi één heel mooie, verse gehaktbal verkocht (hulde aan Hans, kwaliteit is prima!). Herman maakt met een guitig gezicht wereldkundig, dat híj de bewuste consument was die de gehaktbal naar binnen had gewerkt.

Zo kreeg ook Herman aan het einde van de avond toch nog gelijk gelijk: het draait altijd om die ene bal. Die ene bal die nét het verschil maakt. In dit geval voor de baromzet. Dat maakt de penningmeester van ZTC ook weer blij.

Zondag 30 augustus

Het ziet er allemaal piekfijn uit bij het betreden van het op het oog gloednieuwe ZTC-tenniscomplex. De banen liggen er prachtig bij, het tennisfeest is begonnen. Maar alles is anders, ook voor de toeschouwers. Immers, als je thuis iemand hebt met koorts, dan kun je, nee dan móet je eigenlijk rechtsomkeert maken. ‘Maak dan geen reservering of annuleer deze’, luidt het dringende advies op het formulier.’ Of iedereen zich dáár aan houdt, is zeer de vraag. Overigens, de wedstrijdcommissie heeft haar ogen ook niet in haar achterzak.

Het is zondag in de namiddag en op het terras een handjevol bezoekers, die naar de wedstrijd van hun kind komen kijken. In het clubgebouw is het ook opvallend rustig. Een lid van de ‘smeerploeg’, Els van de bardiensten en nog wat loslopend wild, maar dat was het dan wel. Maar Wouter uit Oegstgeest en Elwin uit Leiden malen er niet om, zij maken er namens de wedstrijdcommissie het beste van. Ook achter de tafel van het kloppend hart van het toernooi heerst rust, geen spoortje van hectiek.

Goede na-borrel

Gevraagd naar de spannendste partij van de zaterdag, aarzelen ze geen moment. Ed Ehlert en Hans Schouten namen het op tegen Jos Mooijman en John Verhagen. Wouter vat de wedstrijd kort en bondig samen: centre court, hoog niveau, razend spannend, verdiende winst, zéér enthousiaste winnaars en een goede na-borrel. Wie regelmatig bij ZTC rondscharrelt, kan zich een voorstelling maken van het gezicht van Ed, na de winnende bal. Het werd 2-6, 6-2 en 6-3. Dezelfde bezoekers kunnen zich vermoedelijk óók een voorstelling van het gezicht van Ed maken, toen hij zondag  ’s middags kansloos werd geveegd...Uitgeschakeld, jammer voor Ed en Hans natuurlijk.

Een andere partij die de aandacht trok was Patty de Man en Marleen Karstens versus Mira de Graaf en Suzanne Sepers. De eerste twee waren duidelijk te sterk (6-1 en 6-2). Wouter weer in steekwoorden: groot krachtverschil, leuk om te kijken, en een na-borrel met koffie! Wouter vervolgt: ,,Heel leuk dat Ilse even naar de wedstrijd van Patty kwam kijken. Zo kwamen wij onze commissiemakkers van vroeger weer tegen en dat is altijd leuk.” Of de dames ooit nog zullen hunkeren naar een terugkeer in de wedstrijdleiding, wie zal het zeggen. Aan Wouter en Elwin zal het zeker niet liggen.

Kerncijfers

Tot slot toont het duo nog de kerncijfers van het toernooi: 154 deelnemers, 86 inschrijvingen, 89 wedstrijden, 15 onderdelen en negen wedstrijddagen (exclusief het 50+toernooi). Gegeven het feit dat geen singles worden gespeeld, is dit lang zo gek nog niet. De weersvoorspelling voor de komende dagen is aanzienlijk beter, stelt Elwin. Hij en Wouter zien het vervolg met optimisme tegemoet. Ze vinden ZTC een leuke club en juist dat kleine dorpse gemoedelijke toernooitje in Zoeterwoude trekt hen erg aan om deze klus te doen. Mooi compliment aan ‘ons cluppie’, toch.